آنچه ذیلا خدمت خوانندگان گرامی عرضه خواهد شد متن جلسه نخست از سلسله نشست های هم اندیشی پیرامون مبانی و منطق تولید علم دینی با محوریت نقد و بررسی مجموعه چهارجلدی "علم دینی از چیستی تا چگونگی"  با حضور حجة الاسلام و المسلمین اسدپور و حجة الاسلام و المسلمین وکیلی می ­باشد.

این جلسه در تاریخ  2 بهمن 1399  و در فضای مجازی برگزار شده است.

در این گفت و گو؛ حجت الاسلام والمسلمین  اسدپور در مقدمه کلام خود به عبور بحث های علم دینی از مسائل اولیه ای چون ضرورت و شکل گیری یک جریان علم دینی و وجود موافقان ومخالفان اشاره کرده و طرح نقدهای درون گفتمانی را برای هم افزایی و رشد نیازی مبرم دانسته اند.

ایشان در ضمن کلام خود به چهار اصل در ارتباط با کتاب جریان شناسی علم دینی اشاره کردند که  از قرار ذیل اند:

1. مقدم  کردن مباحث اعتباریات بر مباحث دین شناسی از نکات جالب توجه کتاب است که از دو منظر قابل تحلیل است. اولا به عنوان بحثی در باب ماهیت شناسی دین که اگر غرض چنین باشد بحث از اعتباریات نیازمند تفکیک مباحث اعتبار از معتبر و اغراض معتبر از اعتباری است که گاها در خلال مباحث این تذبذب دیده می­شود. دوم به منظور یک جعل اصطلاح در باب علم دینی و طرح کردن پیش فرض مولف از دین در مباحث مختار که از حیث مدیریت دانشی باید مورد تامل قرار گیرد. چرا که یکی از استحسانات عقلایی در دانش به عنوان مجموعه گزاره مدون، پرهیز از اصطلاح سازی و تلاش در همراه کردن دیگران است.

2. در مباحث علم دینی باید در کنار ظرفیت دین واصل به ظرفیت های دین نفس الامری، دین نهادی دین مستنبط و سایر اصطلاحات دین توجه کرد و ظرفیت ها و عیوب هر کدام را طرح و بررسی نمود.

3. توجه اصلی بحث مولف در علم دینی بر فقه بوده است درحالی که مباحث حکمی و فلسفی در جریان علم دینی به خصوص در سطح نظامات اجتماعی  نقش آفرینی ویژه ­ای می­توانند داشته باشند که باید مورد توجه قرار گیرد.

4. در بحث تولید علوم انسانی باید به ماهیت حکم  و تاثیر شرایط و اقتضائات زمانی و مکانی در فعلیت احکام توجه کرد که لازمه این توجه قبول ظرفیت علوم انسانی و دین مستنبط و نهادی و... در تولید علم دینی است چراکه خطاب احکام دینی نوعا قانونی است و مرحله اجرا در متن دین لحاظ شده است.

حجت الاسلام وکلیی نیز در مقابل به سه نکته اشاره کردند که عبارت­ اند از:

1. مقدم کردن بحث های اعتباریات به جهت نیاز به جعل اصطلاح جدید در باب دین بوده است چرا که یک اصطلاح هویت دار درباره دین در مباحث علم دینی وجود نداشته و جهت گیری اندیشه های بزرگان به سمت دین نفس الامری بوده است.

2. نقش علوم انسانی مدرن و لایه هایی چون دین مستنبط و دین نهادی در علم دینی در مرحله اجرا علم دینی است که بعد از مرحله تولید علم دینی است که در این مرحله به جهت حفظ خلوص مباحث تنها دین واصل معیار است.

3. در کارهای میدانی انجام گرفته توسط گروه های پژوهشی پژوهشگاه، ظرفیت خاصی از مباحث حکمی و فلسفی در تولید علم دینی ملاحظه نشد.

برای دانلود صوت جلسه اینجا کلیک نماید.

برای دانبود متن جلسه اینجا گلیک نماید.